پنجاه سال پس از اشغال شمال قبرس توسط ارتش ترکیه، روند تثبیت نفوذ آنکارا در این منطقه نه تنها متوقف نشده، بلکه وارد فاز تازه‌ای از گسترش سیاسی و ساختاری شده که امنیت اروپا و استقلال قبرس را به چالش کشیده است. پنج دهه پس از حمله نظامی ترکیه به قبرس در سال ۱۹۷۴، روند اشغال حدود ۳۶ درصد از خاک این کشور همچنان ادامه دارد. اگرچه مجامع بین‌المللی این اقدام را غیرقانونی اعلام کرده‌اند، اما آنکارا با استفاده از ابزار‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در تلاش است تا وضعیت موجود را به یک واقعیت دائمی و تغییرناپذیر تبدیل...

روز یکشنبه، رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، آخرین قمار بزرگ دوران حرفه‌ای خود را انجام داد. در جریان انتخابات شهرداری‌ها، ائتلاف حاکم او—متشکل از حزب عدالت و توسعه (AKP) و حزب راست افراطی حرکت ملی‌گرا (MHP) —با شکستی تحقیرآمیز مواجه شد. حزب جمهوری‌خواه خلق (CHP)، که از مدت‌ها پیش اپوزیسیون اصلی به شمار می‌رود، موفق شد در بسیاری از شهر‌ها به پیروزی چشم‌گیری دست یابد، از جمله در استانبول، آنکارا، ازمیر، آنتالیا، بورسا، آدانا و دیگر کلان‌شهرها. در نتیجه، کنترل سیاسی حدود دو سوم جمعیت ترکیه از دست اردوغان خارج شد. هرچند اردوغان در گذشته نیز شکست‌هایی انتخاباتی را تجربه...

ترکیه در طول سه دهه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تلاش زیادی برای توسعه مناسبات هویتی با کشور‌های آسیای مرکزی در چارچوب همگرایی ترکی داشته است. نگاه ترکیه به این منطقه ترکیبی از ملی‌گرایی ترکی، پان‌تورانیسم و پان‌ترکیسم بوده است که در واقع نشان‌گر سه سطح از بازیگری هویتی این کشور در آسیای مرکزی محسوب می‌شود. ملی‌گرایی ترکی اشاره به بازیابی هویت ملی جمهوری‌ها پس از استقلال با هدف توسعه فرایند دولت-ملت‌سازی دارد. پان‌تورانیسم ایده همگرایی کشور‌های ترک را به عنوان یک ابتکار ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی دنبال می‌کند؛ و پان‌ترکیسم در بالاترین سطح به عنوان یک جنبش نژادی تحرکاتی...